سلام
تقریبا۸۰٪ بازار سرمایه در ایران از لحاظ ارزش بازاری متعلق به دولت یا نهادهای حاکمیتی است.منظور از دولت یا نهادهای حکومتی ستاد اجرایی فرمان امام،بنیاد مستضعفان،بنیاد شهید،سازمان تامین اجتماعی نیروهای مسلح،وزارت رفاه،بانک های دولتی و نهادهای عمومی است.

اگر واقعا اراده ای مبنی بر سر و سامان دادن اوضاع به هم ریخته بازار باشد،جمع کردن افراد تصمیم گیر ۸۰٪ درصد بازار نه تنها کار سختی نیست،بلکه بسیار هم آسان است.

بازار روند عادی و منطقی ندارد این موضوع بی ارتباط با بودجه و ابهامات آن ،مذاکرات و عدم قطعیت های آن نیست ولی بزرگترین دلیل آن بهم زدن منطق بازار از طریق فروش اوراق بدهی با نرخ های جذاب با توجه رکود حاکم بر بخش عمومی و واقعی اقتصاد است.

وقتی که سهم با نسبت قیمت به درآمد(P/E) زیر ۵ معامله می شود یا زمانی که همین نسبت برای شرکت های کوچک کمتر از شرکت های بزرگ می شود ،منطق بازار به هم خورده است.

حال سوالی که پیش می آید این است که چرا تصمیم درستی برای این روند اشتباه گرفته نمی شود؟!آیا کسی نمی داند که سیاست توامان افزایش درآمدهای دولتی و مالیاتی و افزایش نرخ و حجم فروش اوراق بدهی دولتی باعث کاهش معنا دار میزان و مبلغ سرمایه گذاری می شود؟!

آیا کسی نمی داند که بحران مالی یعنی چه؟!سقوط پی در پی ارزش پول ملی ،بحران بدهی،ورشکستگی صندوق های سرمایه گذاری،ورشکستگی صندوق های بازنشستگی،عدم پرداخت به موقع حقوق بازنشستگان و مستمری بگیران ،ناترازی و زیان انباشته بانکها، ریسک سرایت،تسری بحران از بخش مالی به بخش واقعی اقتصاد ،کمبود و قحطی کالا،انباشته شدن خیابان ها از زباله،قطعی برق،و…یعنی چه؟!

باور نگارنده این است که کسی نمی داند و اگر کسی می دانست وعده ایجاد اشتغال یک میلیون و هشتصد هزار شغل یا ساختن یک میلیون واحد مسکونی در سال را نمی داد.

بازارهای مالی دماسنج بحران در هر کشوری هستند.اگر حال بازارهای مالی خوب نباشد و کسی کاری نکند بحران مثل سرطان به بخش های واقعی اقتصاد متاستاز می کند.همان طور که در آرژانتین،شیلی ،اسپانیا،پرتغال،مصر این اتفاق افتاد.

در خانه اگر کس هست
یک حرف بس است